De top bereikt!

Drie dagen vanuit het Rhônedal omhoog klimmen. Het landschap verandert van industrie in het dal, via Jura-achtige bloemenweides bij 1100 meter, naar weides wat hoger gelegen met nieuwe bloemen, de anemonen en gentianen, en tenslotte de kale strenge rotswanden van de Grand Saint Bernard, met nauwelijks begroeiing, en nog behoorlijk wat sneeuw. Piepende Bergmarmotten die zich pas op de dag van vertrek aan mij hebben vertoond, bouquetards die zich in het geheel niet aan mij hebben laten zien. Het laatste stuk was steil en mijn lijf, vooral schouder, had het moeilijk, dus het was zwoegen, na een dag waarop het fantastisch was, waarop ik letterlijk en figuurlijk high was. Maar toen zag ik Folkert en Eva bovenop de berg en dat maakte de laatste meters makkelijker, en het bereiken van de top een dubbel feest.

ter afsluiting hebben Folkert en Eva nog gedeeld in het verblijf in het hospice van de monniken van de grand St Bernard, met gebedsdienst en gezamenlijke maaltijd en al. 

Tot rust gekomen na 6 weken lopen, de doelen bereikt zoals een (beetje) betere conditie, hele dagen buiten met een gezond uiterlijk, en het hoofd leeg. Niet altijd even leeg, gedachten bijten zich toch weer vast. Maar de vastgelopen groeven van nooit eindigende to do lijstjes zijn weg, het leven is slow, je pakt je rugzak en loopt. Weer of geen weer, maar behalve de eerste week was het overdag meestal weer. Regen en onweer waren er bijna alleen 's avonds. En als je iemand tegen komt maak je een praatje, wat kan leiden tot bijzondere ontmoetingen, jeknielt voor een bloem om een foto te maken. Je hebt je volle aandacht voor wat er om je heen gebeurt. Je knielt voor het leven, de ziel, het zijn. Het is meer dan ik had bedacht van tevoren.

ik ga mijn trouwe maatjes verzorgen: mijn schoenen hun vet geven, mijn kleren die ik elke dag gedragen heb nu eindelijk eens een grondige wasbeurt geven, en vervolgens 2 weken bedenken hoe het nu verder zal gaan!

lieve vrienden (en dat is incl familie), het was goed om jullie bij me te weten op deze heel bijzondere voettocht, tot bijna Aosta. Dank voor jullie aandacht en steun!

karlien

EINDE VAN DIT BLOG